Hoe moeilijk dat is, een voetbaldebat over Marokkanen

Ik vond dat niet het beste voorbeeld om een debat mee aan te zwengelen - want dat wilde Borst: hij denkt dat het nodig is, zo sloot hij af, dat we over deze gevoelige materie durven te praten. El Ghazi is van Marokkaanse komaf.

Volgens mij heeft El Ghazi geen vaste plaats, omdat hij niet goed speelt, maar Borst is natuurlijk niet moeilijk te volgen. Ajax wilde enkele jaren geleden de inmiddels bij PSV mislukte Maher niet, en daarvoor had De Boer al snel met de individualist El Hamdaoui gebroken. Borst denkt dat De Boer nu Ziyech niet zou willen kopen, de Marokkaanse spelmaker van FC Twente die sommigen de beste speler van de eredivisie vinden. Ik denk dat met Borst - en meen het te begrijpen.

Maandagavond zei Johan Derksen in 'Voetbal Inside' dat amateurclubs of elftallen te gronde zijn gegaan of kunnen gaan door Marokkanen. Onzin, zei hoogleraar bestuurs- en organisatiekunde Paul Verweel op de site van de Volkskrant, dat clubs daardoor naar de kloten gaan - want zo had Derksen het natuurlijk gezegd. Verweel is voorzitter van een club in Utrecht. Daar 'schuurt' het, weet hij, maar bij twee clubs. Alsof dat niks is, twee in één stad. In mijn stad, Alkmaar, kan ik er ook twee noemen.

'Overwinningsmentaliteit'
Soufiane Touzani, een Marokkaanse showvoetballer, vond dat Derksen een punt had. Marokkaanse jongens zijn over het algemeen lastig, zei hij. Zijn verklaring: ze hebben een 'overwinningsmentaliteit'.

Kernwoorden, ook door Marokkanen zelf aangedragen, in een Volkskrant-artikel uit 2014 over de vraag waarom Marokkaanse voetballers de top niet halen: (gekrenkte) trots, bewijsdrift, verongelijktheid, de vechtmodus van het pleintje.

Dat alles en teamsport en -denken, dat wrikt.

Natuurlijk viel de beschuldiging, maar Derksen discrimineerde niet - ze worden gauw verward, benoemen en discrimineren. Frank de Boer discrimineert al helemaal niet, of welke trainer dan ook die nu eenmaal geroepen is om een team samen te stellen.

Derksen trok het breed, breder dan Borst voor ogen had. Daardoor schoot wat een debat moest worden, ogenblikkelijk alle kanten uit: van profs naar amateurs. Met het gevoel, dat wel, dat die werelden niet compleet los van elkaar staan.

Onzichtbaarheid
Een van de problemen in het amateurvoetbal is de onzichtbaarheid van Marokkaanse ouders in het verenigingsleven, en het gebrek aan controle en correctie van dien. Woordvoerder Farid Azarkan van het Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders zei dinsdag bij 'Pauw', waar hij met Derksen moest debatteren, dat ouders van de tweede generatie al meer betrokkenheid tonen.

Touzani, de Marokkaan die Derksen gelijk gaf, zei erbij dat Derksen geen oplossing bood. Tja, alsof dat zo een-twee-drie te doen is. Er zullen generaties overheen gaan, en ten diepste zal de inslag, van trots en verongelijktheid, zich moeizaam blijven verhouden tot de vereisten van teamsport.

Het debat bij 'Pauw' mislukte. De een, Derksen, zette de hakken in het zand, bij de ander was de verontwaardiging te diep. Durven praten over deze gevoelige materie is zo makkelijk niet, van beide kanten.

Het is zo moeilijk dat de column van Hugo Borst zomaar een onbedoelde keerzijde kan hebben. Marokkanen kunnen er de bevestiging in zien dat ze worden achtergesteld, of anders beoordeeld - terwijl het gaat om een speler die om voetbaltechnische redenen wel eens op de reservebank moet zitten.

http://www.trouw.nl/ Door: Henk Hoijtink  / Foto:ANP