Dit gaat mis in verzorgingstehuizen

Maar eenzaamheid en lang wachten op bijvoorbeeld een toiletbezoek komt ook voor in de tehuizen. Ongeveer een op de vijf bewoners klaagt over een tekort aan personeel, zo blijkt uit een groot onderzoek van de Patiëntenfederatie Nederland.

Maar eenzaamheid en lang wachten op bijvoorbeeld een toiletbezoek komt ook voor in de tehuizen. Ongeveer een op de vijf bewoners klaagt over een tekort aan personeel, zo blijkt uit een groot onderzoek van de Patiëntenfederatie Nederland.

Die interviewden ruim 11 duizend bewoners, en analyseerden de gegevens op ZorgkaartNederland, waar iedereen zijn of haar mening kan achterlaten over een tehuis. Het gemiddelde cijfer komt uit op een 7,85 - een ruime voldoende dus. De verzorgingstehuizen die het heel goed doen, worden vooral gewaardeerd om de goede kamer en het eten, maar vooral om de aandacht die het personeel aan de ouderen geeft.

„De medewerkers geef ik het liefst iedere morgen een kus, zo goed zorgen ze voor me”, aldus een bewoner in een van de interviews. „Als je ze nodig hebt, zijn ze er meteen. En ik kon heel goed met ze praten over het overlijden van mijn man.”

EENZAAM OP KAMER
Aandacht van het personeel blijkt cruciaal - het is de grootste klacht bij verzoringstehuizen die niet goed worden beoordeeld. Ruim één op de vijf bewoners klaagt over onderbezetting. „Er is weinig persoonlijke aandacht. Daarom zit ik eenzaam in mijn kamer”, vertelt een van de geïnterviewden. „Ik vergeet soms ergens naartoe te gaan, maar ik word ook niet opgehaald.” Het personeel heeft door onderbezetting bovendien geen tijd voor een praatje.

Het personeelstekort leidt soms bovendien tot slechtere verzorging. Een veelgehoorde klacht is dat bewoners lang moeten wachten tot ze worden geholpen om naar de wc te gaan. Ook worden vaak stagiaires of ander tijdelijk personeel ingeschakeld om klussen te doen die eigenlijk door ervaren medewerkers moeten gebeuren.

VERKEERDE MEDICIJNEN
Een kleinkind vertelt over haar oma, die op een crisisafdeling komt te liggen vanwege een botbreuk. „De verwarming werkte 2,5 week lang niet. Vaak lag zij in haar eigen ontlasting, wat ik opruimde. Ik waste haar en voedde haar. Na 3 weken kwam oma ondervoed, uitgedroogd en met een verwaarloosde blaasontsteking en 1 liter urine op de spoedeisende hulp.”

De Patiëntenfederatie raadt de verzoringstehuizen aan om door de ogen van hun bewoners te kijken, en zo min mogelijk met tijdelijk personeel te werken. „De bewoners hebben vastigheid nodig en vertrouwde gezichten. Bovendien vergroot een sterk wisselend personeelsbestand de kans op miscommunicatie. In de waarderingen zien we dat bewoners door misverstanden geen medicijnen krijgen. Of de verkeerde medicijnen. Of op een manier worden benaderd die hen niet past.”

Door de Redactie Metronieuws Foto: ANP