Voor Sam is het Beatrixziekenhuis een tweede thuis

Als Sam van Ingen (17) zich eens per drie maanden bij de diabetespoli van het Beatrixziekenhuis meldt, krijgt hij een knuffel van secretaresse Sonja. ,,Ik kom hier al van jongs af aan. Dat schept een band.'' Al vijftien jaar, zo lang hij diabetes-1 heeft, is Sam kind aan huis in het Gorkumse ziekenhuis. Elke dag moet hij insuline inspuiten om zijn bloedsuikerspiegel te reguleren. Als er íemand is die dat gedisciplineerd doet, zeggen ze op de poli, dan is het Sam wel. Hij prikt, houdt zelf zijn bloedwaarden bij en let op zijn voeding.

,,Diabetes is ook gestructureerd leven: weten wat en wanneer ik eet en hoe ik ermee omga. Rond mijn 12de leerde ik accepteren dat ik diabetes heb en dat ik er niet vanaf kom.'' De begeleiding in het Beatrixziekenhuis, onderdeel van de ­Rivas Zorggroep, is cruciaal. Sam praat vol lof over zijn 'diabetesteam'. De inmiddels gepensioneerde dokter Van der Zijde, die zelfs zijn privénummer gaf zodat hij in nood altijd kon worden gebeld. Zijn huidige dokter Lubbers, diabetesverpleegkundigen Cora en Marleen, diëtiste Ella.

,,Het is niet handig als je elke keer een andere arts hebt. Nu bouw je een vertrouwensband op. Dan is het voor een kind prettiger om naar het ziekenhuis te gaan.'' In november wordt Sam 18. Dan hoeft hij niet meer naar de vrolijk beschilderde kinderafdeling, maar kan hij voor controle bij de internist naar de Lingepolikliniek in zijn woonplaats Leerdam. Nog één keer maakt hij dan het vaste rondje rondje langs 'zijn' team: in de week voor het bezoek nog even de insulinepomp en bloedsuikermeter uitlezen en bloedprikken in het lab om HBA1C en cholesterol te controleren. De week erna, op de dag van het spreekuur, is het tijd voor de vertrouwde welkomstknuffel van Sonja. ,,Ik zal ze missen. Ze hebben deel uitgemaakt van mijn leven. Ze stelden me gerust en zijn altijd bereikbaar.''  

Gemoedelijk
Dat sluit aan op de sleutelwoorden van het Beatrixziekenhuis: 'betrokken' en 'dichtbij'. Het is een gemoedelijk regioziekenhuis dat duizenden patiënten uit de wijde omgeving zorg biedt. Zo een waar je bekenden op de gang tegenkomt, waar gastvrouwen en -heren met oranje stropdassen je welkom heten en de goede kant op sturen. En waar in de rustige uurtjes van deze namiddag wanneer een bezoeker achter de piano klimt, warme muziek de centrale hal vult. Het Beatrix wil laagdrempelig, vriendelijk en persoonlijk blijven. De tijd dat mensen soms wekenlang 'op zaal' lagen, is voorbij. In het ziekenhuis duurt een klinische opname gemiddeld 4,6 dagen. Maar ze zijn er volop, de trouwe patiënten die geregeld in het ziekenhuis komen.  

hier voor een vergrote versie).

Door de Redactie AD: Foto: Koen Verheijden